Onze vlucht van Brussel naar Frankfurt vertrekt om 10u05. Check-in hebben we reeds gisteren gedaan, zo hoeven we enkel maar onze bagage af te zetten aan de counter van Lufthansa. Om drie uur vooraf op de luchthaven te zijn moesten we de trein van 5u50 nemen in Berchem, we arriveerden dan om 6u20 in Zaventem. Dat geeft ons nog genoeg tijd om nog te ontbijten op de luchthaven.
Eerst en vooral zorgen dat we van onze zware koffers verlost zijn bij de check-in balie van Lufthansa. Een vriendelijke jongedame hielp ons met een lach verder. Daarna even ontbijten en dan via de security controle stilaan naar gate A45 voor onze vlucht LH1007 van Brussel naar Frankfurt. Even voor het baarden van het toestel begon zagen we dezelfde jongedame terug van bij de check-in. Ze vroeg ons, jullie komen toch uit Deurne want ik ken u (op Heidi) van ergens. Ja hoor, ook op de luchthaven komt Heidi klanten tegen van de Francken.
Na een vlucht van net geen uurtje kwamen we aan op de luchthaven van Frankfurt. Daar moesten we ons begeven naar instapgate Z69. Na de paspoortcontrole, we verlaten hier de Schengen-zone, dacht ik nog terug langs een security controle te moeten passeren maar nee, we liepen zo naar gate Z69. Waar we nog enkele uren moesten wachten op vlucht LH450.
11 uur op een vliegtuig, het blijft toch lang. Na de landing in Los Angeles moesten we eerst border control passeren voor we onze koffers konden ophalen. Traag maar zeker kwamen alle koffers, waar blijven de onze? Maar ja hoor, na een paar minuten wachten waren de beide koffers er. Bij het verlaten van de luchthaven moesten we nog in de rij voor een tweede controle. Bleek dat ze daar alleen het papiertje wilden dat de check-in automaat even voordien voor ons had uitgeprint.
Het was tijd geworden om de huurauto op te halen. Nog zoiets waar je meestal niet vrolijk van wordt. Met de shuttle naar het kantoor van Enterprise, daar zou onze Sunny Cars auto op ons staan wachten. Bij het binnenkomen werd ons gezegd dat we ons ook de automaten konden gebruiken en dat we dan niet meer aan de balie moesten wachten. Zo gezegd, zo gedaan. De automaat printte ons een briefje waarmee we naar buiten moesten. Daar wachtte ons iemand van Enterprise ons op en leidde ons mee naar de auto die voor ons bestemd was. Een Nissan Pathfinder. De persoon vroeg ons of dat goed was, ja hoor, want dat was de categorie auto die we gereserveerd hadden. Terwijl we de koffers in de kofferbak laden viel mijn oog op een zwarte Ford Explorer. Wat een mooie auto. Maar ja, we hadden een Nissan. Tot de persoon ons meedeelde dat de airco van de Nissan stuk was en we die auto dus niet mee konden nemen. Geen probleem, zei hij, jullie krijgen van mij de deze, wijzend op die zwarte Ford Explorer. Helemaal goed voor ons, even de bagage overladen.
Daarna nog een uurtje door het drukke verkeer van Los Angeles naar ons eerste hotel in Anaheim. Eens we ons op de kamer hadden geïnstalleerd, zijn we nog onze eerste inkopen gaan doen in een Walmart enkele kilometers verderop.
Om 22 uur ging dan, na deze lange reisdag, definitief ons licht uit en ploften we ons neer in bed.